Zich inzetten voor een samenleving die hecht aan rechtvaardigheid en vrijheid

We hebben het over een bevolkingsgroep, die mishandeld wordt, omdat ze aan de buitenrand van alle terreinen, waarop wij erkende rechten hebben, moet leven. Deze bevolkingsgroep wordt zelfs niet begrepen door mensen die de opdracht hebben om haar te ontmoeten.

In een toespraak over rechten en rechtvaardigheid is het belangrijk eerst dit vergeten volk in herinnering te brengen. Sommigen vinden dat deze groep het normale afval van de samenleving vormt. Enkele weken terug zei iemand uit Noorwegen nog tegen mij: ‘Je kan best een kikker op een troon zetten, maar die zal altijd weer in de modder springen‘.

Zo denken veel mensen over de Vierde Wereld, een volk dat verminkt is vanwege een staat van langdurige armoede. Het wordt voortdurend lastig gevallen, van krot naar krotwoning verjaagd, voor heropvoeding van de ene woning naar een andere overgebracht. Het is een verdrukt volk dat onder die verdrukking lijdt.

En we kunnen verzekeren – en alle actieve mensen binnen de Vierde Wereld delen die opvatting – dat dit volk niet voor zo’n leven gekozen heeft en dat die situatie hen in wanhoop brengt. Ze moeten, van vader op zoon, hun leven lang daaronder lijden. Dat onrecht is hun keuze niet. Ze verzetten zich er met hand en tand tegen, want het berokkent hen te veel pijn.

Ze hebben teveel moeten horen,dat het hun eigen schuld zou zijn‘, zoals mensen in Amsterdam, Marseille, Hamburg en Liverpool zeggen. Sinds eeuwen beweren mensen hetzelfde van de allerarmsten van hun tijd; in de middeleeuwen werden zwervers verplicht om voor het vallen van de avond de steden te verlaten; in de 19e eeuw werden de armen als ‘gevaarlijke klassen‘ beschouwd.

Mensen die arm gemaakt zijn, worden altijd buitengesloten. Ze blijven buiten de stadspoorten. Ze zijn outlaws, rechtelozen. Welnu: dit nu is de Vierde Wereld. Dit volk weet het beste wat rechtvaardigheid echt is, omdat het teveel onder onrecht geleden heeft.

Alle mensen dragen de verantwoordelijkheid zich in te zetten voor een samenleving, waarin gehecht wordt aan rechtvaardigheid en vrijheid. Iedere samenleving, iedere generatie kan dat, zonder veel moeite, in een programma opnemen, rekening houdend met de omstandigheden van haar tijd.

Hiermee hebben we aangegeven wie ons onderwerp is; wie degenen zijn die in ons programma centraal staan. Gelijk is duidelijk welk doel we beogen: we willen de allerarmsten in het centrum van de mensengemeenschap terugbrengen. En het gaat niet om onverschillig welke plek; ze behoren de meest vooraanstaande plek te krijgen. Op onze prioriteitenlijst moeten de allerarmsten helemaal bovenaan staan. Juristen, maar ook anderen, moeten zich allereerst om hén bekommeren.

1 Reactie Geef een reactie

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *