Na sesji szkoleniowej dla stałych wolontariuszy w roku 1963 ojciec Józef Wrzesiński zachęcał wolontariuszy pracujących w obozowisku Noisy-leGrand do przyjrzenia się bliżej zmaganiom kobiet z nędzą.. Wyjaśnia, dlaczego praca jaka podejmowana jest z rodzinami w obozowisku, jest przede wszystkim ukierunkowana na wsparcie kobiet w ich codziennej walce.
Dlaczego zaczęliśmy nasza działania właśnie od kobiet? Jestem przekonany, że to kobieta jest tą ostoją, na której opiera się rodzina pogrążona w nędzy. W obliczu tak wielkiej nędzy tylko kobiecie udaje się wytrwać.
Mężczyzna załamuje się i zapada w sobie, a kobieta trzyma się prosto i śpieszy na ratunek swojemu ognisku domowemu. Kobiety mają w sobie jakiś rodzaj energii wewnętrznej, z której czerpią, co by się nie działo. Nie ma tutaj matki, która nie wycierpiałaby niewyobrażalnych trudności. O każdej można by napisać książkę. Mają w sobie coś niezwykłego. Pewien rodzaj dumy oraz dystynkcji, którą dostrzegą ci, którzy mają oko do szczegółu. Weźmy na przykład panią H. Jej mąż od dawna jest bez pracy, i to ona codziennie wstaje o piątej rano, żeby zdążyć na zmianę w fabryce. Co wieczór wraca o 19:00. To wszystko dlatego, że ma syna. Znosi tak wiele, bo ma dziecko.
Zwróćcie uwagę, że kobiety nie są receptą na nędzę, nie mają na nią rozwiązania. Są ostatnią linią obrony przed nędzą, a to co innego. Są ostatnim bastionem oporu przeciwko nędzy. Jeżeli tylko wezmą ster w swoje ręce, to utrzymają swoją rodzinę na powierzchni. Nie mogą zmienić mężczyzn, ale zmieni się rodzina, odetchnie pełną piersią. To nie jest rozwiązanie problemu nędzy, a odpowiedź na wołanie rodzin o życie w godności. To dlatego poprzez nasze działania chcemy okazać im uznanie i stanąć w obronie ich godności.
Plakat stworzony w 1975 roku przez Jeanpierre’a Beleya dla Ruchu ATD Czwarty świat z okazji Międzynarodowego Roku Kobiet. Tekst odwołuje się do słynnego przemówienia Sojourner Truth, wygłoszonego podczas Konwencji Praw Kobiet w Akron w Ohio w 1851 roku.