Manodidina an’i Georgette ny ankizy, mitampifipify eo aminy izy ireo, tahaka ireny voninavoko misitrika any anaty bozaka ireny.
Zaza iraika ambin’ny folo.
Hoy i Jacques: “Mangatsiaka aho”, hoy i Claudine: “ratsy.”
Ny ratsy d ilay site izay ravaina, arodana tsirairay ny trano.
Any anaty fony lalina any dia samy tsy tia maizina an’io site io ny ankizy.
Nangatsiaka foana izy tao, naloto foana io site io. Na dia ireo voninkazo novolena nanaraka ny vodirindrina aza ohatra ny ratsy.
Fa androany dia vao mainka koa ratsy.
Izay trano voarava rehetra dia samy namela lavaka mangotanatana avokoa,
Izay trano voarava rehetra diat avela teo, mitsangan-drery,
Misavovona ho korontam-biriky, hazo fisaka efa lo,
Fanitso mitrangatranga etsy sy eroa….
Io tontolo io, atahoran’ny ankizy io!
Tsy mahagaga raha halan’nyankizy io siten-dry zareo io.
Soa ihany fa teo i dada, neny, ny rahalahy sy ny anabavy.
Saingy tsy dia tiany hatrany hatrany anefa ireo…
Soa ihany fa tsy toy izany ny an’ny biby, ny alika, ny saka, na dia roritina tahaka ny inona aza izy.
Soa fa teo i Georgette.
Satria tao amin’io tontolo hafahafa io, tao amin’io korontana io,
Dia mbola notohizin’i Georgette hatrany ny akanin-jaza, ary
mainka koa aza izy nikasa hanao mihoatra ny taloha!
Isa-maraina dia teteziny tsirairay ny trano,
Mamakivaky ny fako misavovona,
ny korontam-biriky miavosa
izay manambana ny tsy hihetsika intsony.
Alainy tsirairay eo an-tokotaniny ny ankizy.
Andrasany raha mbola tsy vonona,
Ampiany ny reniny hampiakanjo azy raha ilaina.
Tambitambazany i Rosita kely fa tsy sahy mivoaka ny tranony,
fa mampatahotra azy loatra io korontana io.
Ary mbola misy koa ny loza atahoran’i Rosita:
Ilay zandriny lahy kely dia nianjeran’ny hazofisaka mavesatra be ny tongony,dia io izy izao matory eo am-pandriana.
Ho an’i Georgette, isan’andro isan’andro
dia tsy maintsy eo daholo ireo zaza iraika ambin’ny folo.
Tsy misy na iray aza foiny tsy hoe androany,
fa indrindra tsy tantiny ny hoe rahampitso
dia mbola hahantra toy ny androany ihany izy ireo.
Matetika i Georgette no miteny hoe:
“Tsy azo ekena raha io korontana io
no hampitsahatra ny fitaran’ny sainy.
Tsy maintsy manohy miara-mihaona izy mba hananany toky.
Tsy maintsy tsara tarehy ny akanin-jaza,
Mahavariana lavitra noho ny taloha ary mafana tsara ao anatiny.”
Saingy tsy mora izany.
Tao ho ao dia efa narodana ny trano
Manakaiky ny akanin-jaza hany ka mitriatra ny rindrina!
“Tsy maintsy mahazo “goûter” tsara izy tsara noho ny taloha, betsaka kokoa.
Tsy tokony hankarary fo azy ny fandravana ny tontolony”, hoy izy.
Dia iny izy mamakivaky ilay site efa ravaina.
Fandravana izay efa naharitra volana maro.
Rehefa hodidinin’ny ankizy kely izy dia ohatra ireny ilay goavam-be ireny ery.
Mandeha miaraka amin’ireto vahoaka keliny izy, mamakivaky ny lalana manodidina,any amin’izay mbola tsy nokasihina,
mbola misy hazo maniry sy falifaly,
misy voninkazo tsy mitsahatra mitsikitsiky.
Nony nifarana ny taona, vitan’i Georgette ny fanamby nataony,
na teo aza ny bilidaozera, na teo aza n yfandravana, na teo aza ny tahotra.
Ny fitsapam-pahaizana dia nanamarina fa tsy nisy ankizy na iray aza tsy nahomby tamin’ny fampivoarana ny sainy, hany ka tafiditra tao amin’ny garabola izay ankizy efa ampy taona.
Hahatadidy an’i Georgette ve ireo ankizyireo?
Ho tadidiny ve hoe tahaka ny inona ny hevitra, ny hamorana, ny herimpo tsy maintsy nananana
mba hisarihana azy ireo tamin’nyherin-tsandry
tsy ho difotra tao anatin’ny savorovoro?
Hanadino an’i Geogette angamba izy, saingy ny fitiavam-be toy izany kosa tsy mety ho very.
Ho lehilahy sy vehivavy lehibe izy rahampitso, ary raha sendra mbola mifanena ihany ny lalany dia hiteny angamba izy hoe:
“Iny ilay vehivavy nampitia anay ny sekoly.”
Ny nahatonga izany dia satria nisy olona iray nandresy ny rikorikony, nyfahatahorany, ka nitroatra hatramin’ny farany mba hitia misimisy kokoa hatrany.