Teraka avy tamin’ny fandavana iray sy ny fanamby iray ny adintsika.

Rehefa niaraka tamin’ireo  fianakaviana tao amin’ny Tobin’i  Noisy le Grand  izahay tamin’ny volana  Jolay 1956, dia nianiana  fa foana hatreo   ny fotoanan’ny tsy rariny, ary manomboka  kosa ny  ny fotoanan’ny  rariny sy  ny hitsiny.

Teraka  avy tamin’io fandavana io ny adintsika: tsy  hisy intsony ny henatra sy ny fahantrana lalina, tsy hisy intsony ny fahatahorana ny hirenireny, tsy hisy intsony ny fanaovana ho tsinontsinona   noho ny tsy fahalalana, tsy hisy intsony ny famoretana ara-piaraha-monina.Ary  teraka avy tamin’ny fanamby koa ny adintsika: dia ny fampivondronana ireo tena sahirana  ho  amin’ny firohotana Quart Monde, ka hahatonga azy ireo koa ho  lasa mpiaro ny Zon’olombelona. Ny  fanamby  amin’ny hanaovana ireo olona voahilika taloha ireo ihany ho lasa mpiaro ireo zo  nesorina tamin’izy ireo hatry ny ela; mba hahatonga  ny tsy manam-peo ho lasa mpitondra tenin’ny fahamarinana, ny fahafahana ary ny firahalahiana. Ny adintsika koa dia teraka tamin’ny fanamby    hanaovana ireo olona atao tsindry hazo lena , ireo madinika atao tsinontsinona, ho lasa  mpiantoka ny demokrasia; ny hampanekena ny traikefan’izy ireo ho mahasoa sy tsy azo ialàna  amin’ny fananganana fiaraha-monina manafoana ny fanilikilihana rehetra sy ny fahantrana lalina rehetra.

Fa moa ve noraisina io fanamby io?  Io demokrasia tena izy tsy mamela  olom-pirenena any aoriana na dia iray aza, fa mamondrona  ny rehetra ao anatin’ny  fiahiana amin’ny rariny sy ny hitsiny  mitovy, manome ny laharam-pahamehana ho an’ireo tena sahirana, ireo  potiky  ny tsy fisiana nandritra ny taranaka maro nifadimby,  efa ho teraka ve izy io ?  Efa manangasanga eny  amin’ny faravodilanitra ve izany amin’izao  faran’ny taonjato izao?

Miankina amin’ny fahefana ara-politika sy ara-tsosialy, ara-toekarena, ara-kolontsaina ary ara-pivavahana izany, fa miankina mialohan’izany indrindra   amin’ny sitrapon’ny olom-pirenena tsirairay. . Satria ny fahavononan’ny olom-pirenena maro  no hitarika ny manam-pahefana handinika ny zon’ireo tena sahirana.

Ny andraikitry ny fahefana rehetra dia ny tsy hamela  ny rariny hiandriandry,  hamerina indray sy handrindra ny ezaka ataon’ny olom-pirenena, hanambara ho ren-tany ho ren-danitra  ny maha-azo itokisana ny foto-kevitra ijoroan’izy ireo, hanatanteraka ny antony  hitoloman’ny olona. Ny zava-misy anefa, ny tena sahirana  miady, ary olom-pirenena an’arivony no nanatona azy ireo ary nitolona miaraka aminy.  Izany no ahafahantsika miteny  amin’ireo manam-pahefana, ny manam-pahefana rehetra tsy ankanavaka, am-pahatokiana  tanteraka,  mba hampanjaka ny  zon’ireo tena  mahantra, ny hanaovana ho  laharam-pahamehana amin’ny laharam-pahamehana rehetra   ny fandravana tanteraka ny fahantrana lalina sy ny  fanaovana an-kila-bao.

Mihazakazaka  ny fotoana. Aoka tsy hatao fialàna bala ny  fihemorana isan-karazany, ny fisondrotry ny vidim-piainana ary ny tsy fananan’asa, ny   antony  samihafa    rehetra izao ahafahana mamindra amin’ny ampitso indray ny anjara-masoandro tokony hoa an’ireo tena sahirana ireo.     Midika izany fa hapetraka indray  eo an-tsorok’izy ireo ny vesatry ny krizy,  homena  ny laharam-pahamehana ireo tsy tena sahirana,alaina   amin’ny fianakaviana tena  mahantra indray, angambany, ny  kely azony. Midika koa izany fa  ekena ny zara fa homena   asa , trano fonenana, fanabeazana ary, hampihenana  hatrany ny fahafahan’izy ireo  hampanjaka  ny hasina maha-olona azy.

0 comments Leave a comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.